مورد عجیب و استثنایی در فحاشی خیبری‌ها به علیپور!

متاسفانه هفته‌ها و ماه‌هاست که فحاشی ناموسی در استادیوم‌های ایران طبیعی شده ولی آنچه در استادیوم خانگی خیبر خرم‌آباد جلوی پرسپولیس رقم خورد همه را انگشت به دهان گذاشت. اینکه یک نفر بلندگو بگیرد دستش و خیلی صریح اعلام کند «ما با فلان چیز و فلان کس و فلان تیم کار نداریم، فقط مادر و همسر علی علیپور» و سپس دسته جمعی شروع کنند به فحاشی؛ حقیقتا نوبر است! آدم فکر می‌کند چه اتفاقاتی قبلا افتاده و چه قبح‌هایی شکسته شده که امروز در این نقطه قرار گرفته‌ایم. فحاشی فقط مختص ایران نیست و در همه استادیوم‌های دنیا رایج است. آنچه رایج نیست بلندگو دست گرفتن و وقیح جلو آمدن است. قبلا ارکان قضایی فدراسیون می‌گفتند دسته‌جمعی فحش می‌دهند و ما توانایی شناسایی نداریم. این ‌بار که مشخص است چه کسی بلندگو دست گرفته بود. به قول خود فرد هتاک، ما نه با هواداران کار داریم نه بقیه. فقط همان فرد بلندگو به دست را پیدا کنید و خدمتش برسید تا این فاجعه باورنکردنی تکرار نشده!

ماجرا از بازی رفت این دو تیم شروع شد؛ وقتی علی علیپور، مهاجم پرسپولیس پس از باز کردن دروازه خیبر به سمت هواداران تیم مهمان «هیس» نشان داد همان زمان قابل پیش‌بینی بود که این خوشحالی غیرحرفه‌ای مهاجم سرخپوشان تهرانی بی‌جواب نمی‌ماند و در بازی برگشت تلافی خواهد شد. برای همین هم آقای گل فعلی لیگ از خرم‌آبادی‌ها عذرخواهی کرد. با این حال، ماجرا برای بعضی هواداران و به خصوص لیدرهای خیبری تمام نشده بود! پرسپولیسی‌ها از روز چهارشنبه که پای‌شان به شهر خرم‌آباد باز شد با تعدادی از لیدرها و تماشاگران مقابل محل اسکان خود مواجه شدند که با ایجاد سر و صداهای زیاد تلاش می‌کردند مانع از استراحت کردن اعضای این تیم شوند. سر و صداها به قدری زیاد بود که دو تن از مسوولان اجرایی باشگاه پرسپولیس از ماموران حراست و پلیس درخواست کردند تا افراد را متفرق کنند.

پرسپولیسی‌ها از همان ابتدای شروع بازی، زیر رگبار فحاشی تعداد زیادی از تماشاگران حاضر در ورزشگاه قرار گرفتند. نکته عجیب‌تر اینکه یکی، دو لیدر با بلندگو علیه بازیکنان به خصوص علی علیپور فحاشی ناموسی می‌کردند و از بقیه تماشاگران می‌خواستند تا آن کلمات رکیک را تکرار کنند. علیپور که از فحاشی‌ها بهت‌زده شده بود خیلی تلاش کرد تا واکنشی نشان ندهد تا مبادا جو از آن هم بدتر نشود که اتفاقا توانست خودش را تا پایان بازی کنترل کند اما فشارهای بیرونی ادامه‌دار بود و حتی با به صدا درآمدن سوت پایان بازی جو بدتر هم شد!

بساط این رفتارهای خارج از عرف و نامعقول در استادیوم‌های کشور تا چه زمانی ادامه پیدا می‌کند؟ سوال مهم‌تر اینکه فدراسیون که مدیرانش تا حد زیادی مستاصل مانده‌اند و گاهی با تصمیم‌گیری‌ها دوگانه روی اعصاب هواداران تیم‌ها هستند تا چه حد در این بلبشوهای تمام‌نشدنی نقش دارند؟