واکنش‌ها به ماجرای کاترین شکدم ادامه دارد

خبرگزاری فارس در یادداشتی با تکذیب ادعاها دربارهٔ کاترین شکدم در ایران نوشت: در پی اظهارات تازهٔ مصطفی کواکبیان در یک برنامهٔ صداوسیما دربارهٔ فعالیت‌های کاترین شکدم در ایران، از جمله ادعای غیراخلاقی «ارتباط نامتعارف با ۱۲۰ نفر»، بررسی‌های دقیق مراجع رسمی نشان می‌دهد این ادعاها کاملاً بی‌پایه و فاقد مستندات است.

براساس اسناد مراجع امنیتی و قضایی، شکدم تنها در ۵ سفر کوتاه به ایران، مجموعاً ۱۸ روز در کشور حضور داشته است. این مدت اندک، با ادعاهای مطرح‌شده دربارهٔ فعالیت‌های گسترده یا روابط غیرعادی هیچ‌گونه همخوانی ندارد.

نهادهای امنیتی و قضایی به‌صراحت اعلام کرده‌اند که هیچ سند یا گزارشی مبنی بر رفتار غیراخلاقی، ارتباطات مشکوک یا فعالیت غیرقانونی از سوی شکدم در ایران ثبت نشده است. همچنین، برخی اتهامات منتشرشده در فضای مجازی، جعلی و فاقد اعتبار تشخیص داده شده است.

تحلیل‌ها نشان می‌دهد این ادعاهای نادرست با انگیزه‌های سیاسی و برای تخریب رقبای سیاسی مطرح شده است. پیش‌تر هم رسانه‌هایی با انتشار مطالب غیرمستند، سعی در ایجاد جنجال علیه افراد و نهادها داشته‌اند.

این اولین بار نیست که شایعات این‌چنینی دربارهٔ شکدم منتشر می‌شود؛ ادعاهایی مانند «نفوذ در نهادهای حساس» یا «ارتباطات غیررسمی با مقامات» پیش‌تر هم مطرح و همگی توسط مراجع رسمی تکذیب شده است. بسیاری از این اتهامات براساس تحریف اسناد یا برداشت‌های نادرست از سخنان قدیمیِ او شکل گرفته است.

با توجه به تکذیب رسمیِ این ادعاها و نبود مستندات معتبر، به‌نظر می‌رسد انتشار چنین اخباری بیش از آنکه مبتنی بر واقعیت باشد، ریشه در اغراض سیاسی دارد. در شرایطی که صداوسیما تلاش می‌کند با دعوت از چهره‌های متنوع، فضای گفت‌وگو را گسترش دهد، انتظار می‌رود مهمانان برنامه‌های زنده با رعایت امانت‌داری و پرهیز از اظهارات غیر واقعی و دوقطبی‌ساز، به تقویت همدلی و رشد جامعه کمک کنند.

عبدالله گنجی، فعال رسانه‌ای اصولگرا نیز با انتشار متنی در حساب کاربری خود در شبکه اجتماعی ایکس به ادعای مصطفی کواکبیان درباره حضور کاترین شکدم در ایران و روابطش با مسئولان واکنش نشان داد. 

عصر ایران هم در یادداشتی کوتاه نوشت: در این نوشته کوتاه، کاری به جاسوسی و نفوذ و شل زیپی بعضی ها نداریم که آنچه عیان است چه حاجت به بیان است؟! این عدد 120 که کواکبیان گفته ، بار دیگر نمک بر زخم کهنه‌ و گویا علاج ناپذیر "عدد نفهمی" سیاسیون و مسوولان پاشید؛ نوعی بیگانگی عمومی با عدد و رقم و آمار که جایش را به شعار و شعر و رجز داده و پدر ملتی را درآورده است: از آن روحانی معروفی که در یک برنامه تلویزیونی نتوانست عددی بین 1000 تا 1200 بگوید تا وزیر اسبق اقتصاد که حتی از عدد رشد اقتصادی کشور هم سر درنمی آورد و در ان مناظره اقتصادی، رسوا شد و به روی خودش هم نیاورد.

عددها در دنیا، حرف می زنند، قضاوت می کنند، سیاست و راهبرد و تاکتیک تعریف می کنند، هشدار می دهند و در یک کلام "نقشه راه" اند ولی در ایران، مانند بسیاری از چیزهای دیگر، عاری از هویت و ارزش شده اند ، حتی کم ارج تر از غرغره ای که در گلو و دهان می چرخانند و تف می کنند بیرون!